Waar is de tijd gebleven? Ik ben al weer ruim 2 weken thuis. Met de camper zijn we vrijdag 17 juni naar Italië vertrokken. ’s Avonds laat aangekomen na een vlotte (maar lange) reis. Toch wel lekker dat we qua chauffeurs elke 2 uur konden wisselen. Met een camper zo’n afstand rijden is wel even wat anders dan een “gewone” auto.
Zaterdag 18 juni hebben we als team gebruikt om “in te rijden”. Eerst zijn we afgedaald vanuit de camping in Bellamonte naar Predazzo. Omdat 1 van de begeleiders ging wandelen, besloten we de klim terug te aanvaarden en gelijk weer te dalen. De eerste meters in de benen. Een klim van 5 kilometer a ong 6% á 7% gemiddeld. Best pittig zo de eerste dag in de bergen, maar het voelt goed! Alle training (bijna 5.000 kilometer sinds 1 januari 2022) werpt z’n vruchten af.
Apie
In Predazzo zoeken we een locatie om echte italiaanse koffie te drinken met het team. Daarna gaan we weer richting de camping. 2 teamgenoten en ik besluiten om de camping te passeren en door te klimmen naar de top van de Passo Rollo Terug op de camping tel ik al ruim 50km met 1.200 hoogtemeters. M’n lichaam voelt goed. Ik bereid m’n spullen nog even voor, bind een mascotte aap op m’n helm. Apie wordt ie gedoopt en is later in de week bij iedereen wel bekend. Laat de GirodiKika maar beginnen!
“Het draait allemaal om de aantallen” Frits Hirschstein omvatte zijn verhaal op de kickoff van GirodiKiKa 2022 op deze manier samen. Het was muisstil in de zaal. “Aantallen?” je hoorde ’t iedereen denken. Frits legde het ons haarfijn uit en zo werd ’t ook ons duidelijk. Meer geld betekend meer onderzoek betekend meer kans op genezing. (zeer ruw samengevat)
Aantallen
600 kilometer in 5 etappe’s en 16.000 hoogtemeters. Met deze cijfers begon mijn 3e deelname aan een fiets event. Een enorme uitdaging die ik zelfs op voorhand schier onmogelijk achtte. Toen teamgenoot Marcel aanhaakte opperde ik nog om voor de 1 dags koers te gaan. “Welnee joh, jij kan makkelijk de gehele koers aan” zo opperde hij. Toch schrok ik er van terug. Cijfers/aantallen, dingen die in mijn hoofd zo vanzelfsprekend zijn… vele malen meer dan woorden (ik ben ietwat dyslectisch). Het vertaald zich zelfs naar mijn werk. Als IT data engineer ben ik dagelijks met data/cijfers bezig. Het is als een soort 2e taal voor mij. Cijfers… een koers van 5 dagen met 100+ kilometer per dag en giga veel hoogtemeters. Ondoenlijk, maar Marcel trok me over de streep en ik gaf me zo’n 9 maanden geleden op.
En dan is daar al weer de dag dat de organisatie de kickoff van GirodiKika 2022 houdt (23 mei jl). Wat is de tijd snel gegaan sinds de inschrijving! We worden om 10.00 in Bunnik verwacht. Het is een mooie dag qua weer. Vanuit het team gaan er 4 deelnemers naar de kickoff toe. De rest is helaas verhindert. We besluiten om op de fiets te gaan. Rugtasje mee want we krijgen de KiKa shirts uitgereikt. De reis heen is ongeveer 75 kilometer. Terug plannen we de route met een klein ommetje zodat we gehele dag totaal 160 kilometer afleggen. Een mooi duurtraining.
We vertrekken om 7:15 vanuit het dorp met de bedoeling om op een rustig tempo naar Bunnik te reizen. We worden door dorpsgenoot Peter “uitgezwaaid”, hij fietst helemaal mee naar Bunnik. Gezellig! De route is door mij nog snel via de Garmin website in elkaar gezet. We omzeilen Apeldoorn en gaan via de Veluwse dorpen Vierhouten, Elspeet, Uddel en Garderen richting Voorthuizen. Daar steken we de A1 over naar Leusden om via Huis ter heide naar Zeist en dan via Slot Zeist naar Bunnik te fietsen. Mooie route maar op bepaalde delen wel wat slecht wegdek. Het mag de pret niet drukken. We genieten van de omgeving. Het is nog lekker rustig op de weg.
Veilig bereiken we de locatie in een hotel. Eenmaal binnen parkeren we de fiets in een zaal waar iedereen dat doet. In m’n rugtas haal ik snel m’n schoenen te voorschijn. loopt wat geriefelijker dan die fietsschoenen. Het was wel wat extra gewicht maar tja, de berg op over een maand zal ook niet eenvoudig zijn. Tevens heb ik de kika polsbandjes in de rugtas zitten. Kan ik gelijk in de pauzes wat verkoop realiseren voor Kika. Al snel vliegen de eerste deelnemers naar me toe. In de eerste plenaire sessie krijgen we een mooi verhaal van de oprichter Frits te horen. Kanker onder kinderen is echt wat anders dan onder volwassenen, wat het belang van Kika nog maar eens onderstreept. Kika bestaat 20 jaar en ze timmeren flink aan de weg. Het geld wordt goed besteed. Zo komt er binnenkort weer 2 verdiepingen bovenop het bestaande Prinses Maxima Centrum in Utrecht. Dit zorgt voor meer onderzoekscapaciteit. “Alles draait om de aantallen” Vertelt Frits. Het genezingspercentage staat nu op 81%, een stijging van ruim 10% in al die jaren. Het uiteindelijke doel: kanker voor kinderen is hooguit een chronische ziekte. Klinkt schier onmogelijk maar wetenschappers zijn ervan overtuigd dat het moet kunnen.
Daarna volgt (na een korte pauze) de sessie voor de deelnemers. Hier veel praktische informatie.
Omdat ik al 2 keer met de Alpe d’HuZes heb meegedaan komt hier niet veel verrassend voor me uit. Tijdens de sessie zien Bert (teamgenoot) en ik dat onze team teller op het fantastische bedrag van bijna €20.000 staat.
Hier wordt ik wel even stil van…. dit had ik een jaar geleden niet durven dromen! Wat een mooi bedrag. En hier stopt het nog niet, er zijn nog 26 dagen voor de start te gaan. We hebben nog donatiebussen bij de winkels staan. Een hoofdsponsor moet het bedrag ook nog overmaken. Waar gaat dit eindigen? Spannend, maar ik ben zo enorm trots! Trots ook vooral op het team. Wat een inzet!
Terug naar huis. We besluiten de saamhorigheid rit over te slaan. Met heen en terug 160 kilometer wordt de saamhorigheid rit er bij een beetje overkill. De terugreis gaat nu langs de rand van het nuldemeer richting Harderwijk. Heen was het nog ietwat fris, nu schijnt de zon volop en is het met 20 graden bijkans perfect fietsweer. Er staat gelukkig weinig wind, maar niet helemaal gunstig. Het mag de pret niet drukken. De route terug is qua wegdek een stuk aangenamer, maar zo midden op de dag is het wel een stuk drukker. Het is (af en toe) opletten geblazen. We zijn ervaren rijders en communiceren onderling en met onze omgeving. Netjes met een fietsbel waar dat nodig is en ook een bedankje als we mensen passeren. Met 1 korte tussenstop komen we in Nunspeet aan waar we nog een ijsje nuttigen. De reis naar huis is nu nog maar 15 kilometer waar we in Epe dan ook veilig aankomen. Een mooie kickoff met een zeer nuttige training gecombineerd….
De reis gaat door… nog 26 dagen… de spanning stijgt, het kriebelt, het jeukt… Ik voel me er al fit genoeg voor… #laatmaarkomendiebergen #TeamKnobbelEpe #TKE #Kika #Girodikika #GDK
Hoe train je nu voor zo’n event? Tja hoe train je voor een event van ongeveer 600 kilometer met 16.000 hoogtemeters verdeeld over 5 etappes in 6 dagen?
Deze vraag wordt me vaak gesteld en om eerlijk te zijn: ik heb er geen goed antwoord. Hoe ik me zou moeten voorbereiden op de Alpe d’HuZes kan ik na 2 keer te hebben deel genomen wel ongeveer vertellen. Maar let op, ik kan dit alleen voor mezelf vertellen. Elke wielrenner is anders. Je hebt de “diesel” en de “sprinter” of de “intervaller”… elke persoon is anders. Dit zie ik als we als team Knobbel Epe samen aan het fietsen zijn.
Kilometers vreten
Meestal begint mijn antwoord met “veel kilometers maken” En daar ligt ook eigenlijk simpelweg het eenvoudige antwoord. “Maar het klimmen dan?” En daar zit ‘m de moeilijkheid. Eigenlijk kan je dat niet (goed) trainen. De kern van het voorbereiden zit ‘m gewoon in heel veel kilometers maken. De voorbereidingsvraag werd in het afgelopen najaar (2021) ook gevraagd aan de GirodiKika organisatie. En die gaven eigenlijk hetzelfde antwoord. Je moet in staat zijn zo’n 5.000 tot 6.000 kilometers te maken werd er gezegd. Voor mij persoonlijk: dat waren ook de minimale hoeveelheden die ik voor Alpe d’HuZes maakte.. Oftewel, dat gaat wel goed komen.
Een heikel punt. Geld ophalen. En juist daar draait het eigenlijk helemaal om. Natuurlijk, het klinkt stoer om 600 kilometer in 1 week te rijden met 16.000 hoogtemeters. Maar het gaat er natuurlijk om dat we zo veel als mogelijk geld ophalen voor Kinderen Kankervrij (Kika)
En hoe doe je dat dan? Bij mij is het tegen mijn natuur in om mensen geld te vragen… Het gaat me echter wel wat makkelijker af tegenwoordig. De ervaringen van 2 keer Alpe d’HuZes helpen daar natuurlijk goed bij.
Eind oktober zijn we als team bij elkaar gekomen om te brainstormen. Één van de acties die bijna vanzelf ter sprake kwam is de oliebollen actie. Ons teamlid Marcel is bakker en zijn jaarlijkse oliebollen rond einde jaar zijn in het dorp beroemd. Maar omdat hij ook eens in de zoveel tijd in het verleden voor stichting Semmy oliebollen heeft verkocht moest er eerst met dat team overlegt worden. We waren er snel uit: een samenwerking met de mannen van Bike4Semmy was snel beklonken. Zij bakken en wij verkopen. Een goede basis voor een mooie actie. “Oliebollen te koop!!”
Waarom wil je eigenlijk mee doen aan zo’n event? 5 dagen je benen uit het lijf rijden in de bergen (600 kilometer met 16.000 hoogtemeters. Ja echt! 16 keer de Alpe d’Huez op in 5 dagen! weken, nee maanden in touw zijn om geld in te zamelen… zeuren, leuren….
Tja, wat bezielt mij…. Om te beginnen: van heel dichtbij heb ik die vreselijke ziekte kanker aan het werk gezien. Gezien hoe dit een mens kan slopen! Je staat als omstander aan de zijlijn. Je voelt je machteloos! Door aan een event als Alpe d HuZes of Giro di Kika mee te doen heb ik het gevoel dat ik iets kan DOEN! Mijn onmacht omzetten in daadkracht!
Een kleine bijdrage om iets goeds te doen voor al die mensen die nog met deze vreselijke ziekte te maken hebben of gaan krijgen. Dankbaar zijn dat ik zelf gezond ben!
En verder: Ik moet er niet aan denken dat het 1 van mijn eigen kinderen kan overkomen. En let wel, met nu een kans van 1 op de 5 (ja echt 20%) dat je kind het NIET red. Een gruwelijke gedachte. Met GirodiKika wordt het doel nagestreefd om dit percentage sterk terug te dringen. Zelfs helemaal naar 0%
Als ik dan de filmpjes zie van Giro di Kika 2021 dan word ik helemaal gemotiveerd! Ik ben verliefd op fietsen in de bergen. En als ik dan filmpjes zie van de kika organisatie zelf… Daar doe ik het toch!
Motto’s
Voor in de bergen, maar ook voor de “reis” ernaar toe (inclusief al het werk om geld in te zamelen) heb ik een 2 tal motto’s:
Tja en daar zat ik dan… een wens om Giro di Kika te rijden. Maar liever niet alleen. Vanwege de datum (eind juni) kan mijn vrouw niet mee in verband met de kinderen en school. En ik weet geen team in de buurt. Dan zit er eigenlijk maar 1 ding op: zelf op zoek gaan naar mede Kika strijders.
Social media In deze tijd waarin social media hoogtij viert, moest daar maar eens gebruik van worden gemaakt. Zo gezegd, zo gedaan: 1 bericht op facebook… en warempel al snel reageert een dorpsgenoot… Marcel: Ik wil wel mee! TOP! samen benaderen we andere ons bekende wielergekken uit ons dorp die misschien mee willen…. en een paar dagen later volgen nog 2 mannen. Zwagers: Alex en Bert. In eerste instantie willen ze voor de Classico mee. Ja dat kan wel. We besluiten een rondje samen te rijden om er nog eens over te praten… en algauw zijn beide heren om: we rijden de gehele GirodiKika. Hoe fantastisch! Enkele dagen later zijn we alle vier ingeschreven.
Begeleiders
Naast de fietsers worden al snel 2 mensen gevonden die ons willen gaan begeleiden. Handjes er bij voor sponsor acties, maar ook met de week zelf… super handig! van harte welkom Henk & Marinus. En zo zijn we al met 6 man. Ps: we staan nog steeds open voor extra hulp en fiets(t)ers!! meld je gerust bij mij of 1 van de andere teamleden.
Ik heb me ingeschreven voor de Giro di Kika 2022. Een nieuwe reis is nu officieel begonnen.
Team Knobbel Epe is geboren. Dorpsgenoot Marcel sluit snel aan. Gisteren hebben we overleg gepleegd en besloten we tot deze teamnaam. Een naam die voor meerdere uitleg vatbaar is, bewust zo gekozen.
Knobbel…. datgene wat je aan je lichaam kan ontdekken…. maar je zeker niet wil voelen… het begin van een heftige reis… met zo’n enorm onzeker einde… gezond of…
Kanker.. een ziekte die je niemand gunt, al helemaal een kind niet. Een kind hoort vreugde te kennen, geen pijn of verdriet!
De knobbel, ik schreef er eerder al over. Een mooie heuvel in het landschap net buiten Epe. Die bult waar je als wielrenner aan het einde van je rit nog even stuk kan gaan. Waar de benen getest kunnen worden… waar hoogtemeters getraind kunnen worden.
Trampen voor het leven! Een uitspraak van een Alpe dHuzes teamgenoot van editie 2019. Een motto die ik me eigen maak voor de reis die voor me ligt! Trampen voor het leven… vechten voor het leven van een kind… verhogen van de kans op genezing!
Trampen voor het leven! Doe je mee? hoe meer zielen hoe meer vreugd! schrijf je ook in! en sluit je aan bij team Knobbel epe.
Trampen voor het leven, de training was eigenlijk stiekem al begonnen! Ik heb zin in deze reis!
Trampen voor het leven, sponsor je mij? De teller is al van de 0 af, de eerste sponsoring is al binnen!
En ook in 2021 geen Alpe d’HuZes voor mij… Corona geeft veel onzekerheden. Daarnaast ben ik net verhuisd en vergt dit ook de nodige aandacht. Maar tja het blijft kriebelen hé!
Daarom heb ik me begin van dit jaar voorgenomen om in 2022 deel te gaan nemen aan …Giro di Kika.
Ja je leest ’t goed, geen Alpe D’Huez dit keer. Primair omdat ik ook eens een andere uitdaging wil. Maar ik wil me wel blijven inzetten voor een goed doel. Kika dit keer. Kinder Kankerfonds. Kinderen en kanker: dat gaat gewoon niet samen. Daar wil ik mijn steentje aan bij gaan dragen.
Om meerdere redenen zal ik in 2020 niet mee doen aan de Alpe d’HuZes. De stichting heeft echter voor altijd een warm plekje in mijn hart. Ook m’n team van editie 2019 de Keet-Herms heeft bij mij een speciaal plekje gekregen.
Wil je toch je steun weer betuigen? schroom niet en steun team de Keet-Herms!
My road to the Passo di Stelvio 
Recente reacties