Eindelijk is het dan zo ver!

Waar is de tijd gebleven? Ik ben al weer ruim 2 weken thuis. Met de camper zijn we vrijdag 17 juni naar Italië vertrokken. ’s Avonds laat aangekomen na een vlotte (maar lange) reis. Toch wel lekker dat we qua chauffeurs elke 2 uur konden wisselen. Met een camper zo’n afstand rijden is wel even wat anders dan een “gewone” auto.

Zaterdag 18 juni hebben we als team gebruikt om “in te rijden”. Eerst zijn we afgedaald vanuit de camping in Bellamonte naar Predazzo. Omdat 1 van de begeleiders ging wandelen, besloten we de klim terug te aanvaarden en gelijk weer te dalen. De eerste meters in de benen. Een klim van 5 kilometer a ong 6% á 7% gemiddeld. Best pittig zo de eerste dag in de bergen, maar het voelt goed! Alle training (bijna 5.000 kilometer sinds 1 januari 2022) werpt z’n vruchten af.

Apie

In Predazzo zoeken we een locatie om echte italiaanse koffie te drinken met het team. Daarna gaan we weer richting de camping. 2 teamgenoten en ik besluiten om de camping te passeren en door te klimmen naar de top van de Passo Rollo Terug op de camping tel ik al ruim 50km met 1.200 hoogtemeters. M’n lichaam voelt goed. Ik bereid m’n spullen nog even voor, bind een mascotte aap op m’n helm. Apie wordt ie gedoopt en is later in de week bij iedereen wel bekend. Laat de GirodiKika maar beginnen!

De grote dag en erna

Mijn blog is primair bedoeld om verslag te doen van de reis naar de Alpe d’HuZes toe.

Ter afsluiting van editie 2019 toch een klein verslagje.

Donderdag 6 juni (6e van de 6e maand… een bijzonder jaar) In zeer veel opzichten een geslaagde dag. Er is veelte veel om op te noemen. Wat hierna volgt is slechts een willekeurige greep uit mijn vele, vele herinneringen.

6 Keer

Tja nadat de cardioloog me had te kennen gegeven geen 6 keer op 1 dag te klimmen was dat een beste domper… maar door de week heen is het me uiteindelijk toch gelukt 6 keer een top te beklimmen. (Ornon, Alpe d’Huez teamdag, Galibier en de grote dag 3 keer de Huez) De 6 toch gehaald (maar dan anders)