En dan is daar al weer de dag dat de organisatie de kickoff van GirodiKika 2022 houdt (23 mei jl). Wat is de tijd snel gegaan sinds de inschrijving! We worden om 10.00 in Bunnik verwacht. Het is een mooie dag qua weer. Vanuit het team gaan er 4 deelnemers naar de kickoff toe. De rest is helaas verhindert. We besluiten om op de fiets te gaan. Rugtasje mee want we krijgen de KiKa shirts uitgereikt. De reis heen is ongeveer 75 kilometer. Terug plannen we de route met een klein ommetje zodat we gehele dag totaal 160 kilometer afleggen. Een mooi duurtraining.
We vertrekken om 7:15 vanuit het dorp met de bedoeling om op een rustig tempo naar Bunnik te reizen. We worden door dorpsgenoot Peter “uitgezwaaid”, hij fietst helemaal mee naar Bunnik. Gezellig! De route is door mij nog snel via de Garmin website in elkaar gezet. We omzeilen Apeldoorn en gaan via de Veluwse dorpen Vierhouten, Elspeet, Uddel en Garderen richting Voorthuizen. Daar steken we de A1 over naar Leusden om via Huis ter heide naar Zeist en dan via Slot Zeist naar Bunnik te fietsen. Mooie route maar op bepaalde delen wel wat slecht wegdek. Het mag de pret niet drukken. We genieten van de omgeving. Het is nog lekker rustig op de weg.
Veilig bereiken we de locatie in een hotel. Eenmaal binnen parkeren we de fiets in een zaal waar iedereen dat doet. In m’n rugtas haal ik snel m’n schoenen te voorschijn. loopt wat geriefelijker dan die fietsschoenen. Het was wel wat extra gewicht maar tja, de berg op over een maand zal ook niet eenvoudig zijn. Tevens heb ik de kika polsbandjes in de rugtas zitten. Kan ik gelijk in de pauzes wat verkoop realiseren voor Kika. Al snel vliegen de eerste deelnemers naar me toe. In de eerste plenaire sessie krijgen we een mooi verhaal van de oprichter Frits te horen. Kanker onder kinderen is echt wat anders dan onder volwassenen, wat het belang van Kika nog maar eens onderstreept. Kika bestaat 20 jaar en ze timmeren flink aan de weg. Het geld wordt goed besteed. Zo komt er binnenkort weer 2 verdiepingen bovenop het bestaande Prinses Maxima Centrum in Utrecht. Dit zorgt voor meer onderzoekscapaciteit. “Alles draait om de aantallen” Vertelt Frits. Het genezingspercentage staat nu op 81%, een stijging van ruim 10% in al die jaren. Het uiteindelijke doel: kanker voor kinderen is hooguit een chronische ziekte. Klinkt schier onmogelijk maar wetenschappers zijn ervan overtuigd dat het moet kunnen.
Daarna volgt (na een korte pauze) de sessie voor de deelnemers. Hier veel praktische informatie.
Omdat ik al 2 keer met de Alpe d’HuZes heb meegedaan komt hier niet veel verrassend voor me uit. Tijdens de sessie zien Bert (teamgenoot) en ik dat onze team teller op het fantastische bedrag van bijna €20.000 staat.
Hier wordt ik wel even stil van…. dit had ik een jaar geleden niet durven dromen! Wat een mooi bedrag. En hier stopt het nog niet, er zijn nog 26 dagen voor de start te gaan. We hebben nog donatiebussen bij de winkels staan. Een hoofdsponsor moet het bedrag ook nog overmaken. Waar gaat dit eindigen? Spannend, maar ik ben zo enorm trots! Trots ook vooral op het team. Wat een inzet!
Terug naar huis. We besluiten de saamhorigheid rit over te slaan. Met heen en terug 160 kilometer wordt de saamhorigheid rit er bij een beetje overkill. De terugreis gaat nu langs de rand van het nuldemeer richting Harderwijk. Heen was het nog ietwat fris, nu schijnt de zon volop en is het met 20 graden bijkans perfect fietsweer. Er staat gelukkig weinig wind, maar niet helemaal gunstig. Het mag de pret niet drukken. De route terug is qua wegdek een stuk aangenamer, maar zo midden op de dag is het wel een stuk drukker. Het is (af en toe) opletten geblazen. We zijn ervaren rijders en communiceren onderling en met onze omgeving. Netjes met een fietsbel waar dat nodig is en ook een bedankje als we mensen passeren. Met 1 korte tussenstop komen we in Nunspeet aan waar we nog een ijsje nuttigen. De reis naar huis is nu nog maar 15 kilometer waar we in Epe dan ook veilig aankomen. Een mooie kickoff met een zeer nuttige training gecombineerd….
De reis gaat door… nog 26 dagen… de spanning stijgt, het kriebelt, het jeukt… Ik voel me er al fit genoeg voor… #laatmaarkomendiebergen #TeamKnobbelEpe #TKE #Kika #Girodikika #GDK
My road to the Passo di Stelvio 
Geef een reactie